Bie dat Döref „Weiwe“ entstanne on än seine Namme kunn oss

Bie entstond äjentlesch dat Döref Weiwe?

Dat oss leicht ze vezelle, awwe schwä ze schreiwe.

Janz jewoss, wenn sesch dat och noch reime soll.

Do wären bestömmt dann zwä Blädde voll.

Weil dat awwe ausser mir käne mie wäß,

Jenn esch mir Möh on beschreiwen et äß.

Jet Jenoes kann me hei janet sohn,

Awwe die Kämmeje hatten do de Fengere dron.

Die mänten jo ömme at, sei wären de Hääre,

On jet Besseres bie die Weiwene wäre.

Öm die 1200 wuer at on Kämmesch en Buresch bewonnt,

Die opp em Bäresch zwöschen Kämmesch on Weiwe stond.

Dat woeren Kreuzritter, die heut käne mie kennt.

Die zuchen opp Kreuzzuch no em Orient.

Se wollten do de Heide bekiejere,

On denne de chrestlesche Änstand liejere.

Doch flott stonden inne awwe mie de Sinne,

Noh der iwwelesch schöne Orientalerinne.

Se mänten, die wöeren doch der Welten Jelöck,

Dröm holt sesch jederäne än mot noh Kämmesch zeröck.

Awwe denne Bureschfroleut wor dat janet  rejescht,

Bat für die Orientalerinne dann och äusserst schlejescht.

Se wueren von de Buresch vebannt,

On sein de „Stänetrapp“ erafjerannt.

Se wossten net bo hin on boher,

Wollten awwe opp jakäne Fall noh Wehr.

Dat Fläckschje Land, bo heute dat „Weiwe“,

Hänn se jemänt, hei könnten se bleiwe.

Weil do awwe nau nur Froleut jewännt,

Henn se dat Döref dann „Weiwe“ jenannt.

Die Kreuzritter komen flott do dehonnesch,

On sein  jede Nacht von Sämsdesch opp Sonnesch,

Mot ihre Pääd dohin jeridde,

On trofen sesch mot der Orientalerinne widde.

Dat jeeg do ömme boss spät on de Naacht,

On se hänn dann och än ihr Pääd jedaacht.

Datt die inne net john sollten än Honge kabott,

Holten se en gruße Sack Hawwe mot.

Denne Bureschfroleut kom dat alles ze Pass,

Se hatten mot ihre „Junkere“ Spass.

Me huert se boss no Weiwe hin keckele.

On  hätt könne mäne, et wär en Stall voll Zeckele.

Doher Kämmesch on Weiwe seine Spotznamme hät.

Dat „ Kämmeje Zeckel“ on dat „Weiwene Hawwepääd“.

Och die Schönhät der Orientalerinnen erkennt me noch heut,

Wenn me die schöne Mädschje uss „Weiwe“ seit!

Dat hänn esch diskret  doröm janet jeschriwwe.

Für Kämmesch oss do net mie vill üwweresch bliwwe!

Rudolf Reinhardt

(opp Antrag on Änregung von Bernhard)

1 23 24 25 26 27 44